Bij ontzilting moeten lastig te verwijderen boor-ionen uit het water worden gehaald. Met recent onderzoek van wetenschappers uit Israël en Nederland kan het gedrag van boor-ionen in waterbehandeling te beter worden voorspeld. Dat maakt de verwijdering van boor-ionen makkelijker. Het onderzoek staat online op de Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).
Veel schadelijke of juist waardevolle ionen in zee-, brak- of zoetwater zijn amfoteer: hun eigenschappen variëren met de pH. “Met de standaard membraantechnologieën is het lastig deze deeltjes uit het water te verwijderen”, vertelt Jouke Dykstra van de Wageningen University & Researchin in een persbericht. “Je moet chemicaliën toevoegen om de pH te sturen. Maar dat willen we zoveel mogelijk vermijden: er is een sterke trend om minder chemicaliën te gebruiken.”
Ontzilting
Zeewater bevat boor. Dat is in hoge concentraties toxisch en het remt plantengroei. Dat is een probleem bij irrigatie. Daarom zijn we op zoek naar nieuwe manieren om onder andere boor uit zeewater te verwijderen.” Ontzouten wordt vanwege droogte steeds belangrijker. Dykstra: “Niet alleen in het Middelandse zeegebied of Midden-Oosten, ook in Nederland zijn nieuwe technieken nodig om te blijven voldoen aan de zoetwaterbehoefte.”
Capacitive deionization
Wageningse onderzoekers werken in dit project samen met collega’s van Technion – the Israel Institute of Technology en Wetsus, European Centre of Excellence for Sustainable Water Technology in Leeuwarden. Samen ontwikkelden ze een nieuw theoretisch model waarmee je het gedrag van boor kunt modelleren met ‘capacitive deionization’. Dit is een nieuwe, membraanloze techniek voor waterbehandeling met microporeuze elektroden waar water doorheen stroomt. Onder invloed van een elektrische stroom adsorberen de ionen aan de elektroden en worden zo uit het water verwijderd. Dykstra: “Wij zijn de eersten die een theoretisch model hebben ontwikkeld waarmee we dit gedrag kunnen voorspellen en in ons voordeel gebruiken.”
Nieuw ontwerp
De Israëlische en Nederlandse onderzoekers ontdekten dat je ontziltingssystemen op een geheel nieuwe manier zou moeten ontwerpen. Zowel theoretisch als met experimenten lieten ze zien dat je het water van de positieve naar de negatieve elektrode moet laten stromen, en niet andersom, zoals nu gebruikelijk is. “Al met al hebben we aangetoond dat je een goed theoretisch model nodig hebt als je dergelijke complexe, chemische processen goed wilt aansturen”, besluit Dykstra. “Dit biedt veel interessante mogelijkheden. Je zou dit model ook kunnen gebruiken voor andere uitdagingen op watergebied. Bijvoorbeeld voor de verwijdering van arseen of van kleine organische moleculen zoals medicijnresten of herbiciden.”
